“ေမာင္ေတာ္ေတာ့ေနာ္ကားထဲမွာကြာဘယ္လုိႀကီးမွန္းမသိဘူးအသက္႐ႈ လည္းျကပ္တယ္..ေမာင္ရဲ႕”လႊတ္ဖူးကြာနမ္းလုိ႔မဝေသးဘူးဗ်ေတာ္ေတာ့ေနာ္ေမာင္အိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ္…ေနာက္ရက္ေတြ႐ွိေသးတယ္ကြာ..။ ဟုတ္ မမ..။ အဲ့ေန႔က ဆုိင္ကုိ ေနာက္က်မွ ျပန္ေရာက္လာတယ္..မမကားေပၚက ေလေလးတခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ပစၥည္းထုပ္ေတြ ဆဲြၿပီးဆင္းလာတဲ့ က်ေနာ့္ကုိ သက္ေမာင္က မ်က္ေမွာက္ကုတ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ခန္းထဲတန္းဝင္ခဲ့တယ္…အဲ့ေနညက တစ္ညလုံး မမအေၾကာင္းေတြးၿပီး အာ႐ုဏ္တက္ေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္..။ သုတ ငါအိမ္ကုိ ခနျပန္မယ္…ေမေမေနမေကာင္းလုိ႔..။ ေအးျပန္ေလ..သက္ေမာင္အန္တီေနမေကာင္းဘူးဆုိ မင္းေအးေဆးမွ ျပန္လာခဲ့..ဟုတ္ၿပီလား။ ဒီလုိနဲ႔သက္ေမာင္လည္းျမဳိ့ကုိျပန္သြားေတာ့ဆုိင္မွာတစ္ေယာက္တည္းႀကီးၾကပ္ေနရခ်ိန္မမနဲ႔ေတာင္အျပင္ထြက္ဖုိ႔မအားတဲ့အေျခေနမ်ဳိးေရာက္သြားရတယ္။ ဖုန္းကေတာ့ေျပာျဖစ္ေပမယ့္ အျပင္အတူေလ်ွာက္လည္ဖုိ႔ေတာင္ ဒီရက္ပုိင္းမျဖစ္ႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း “မမကုိ”႐ွင္းျပထားရတယ္…